🟢 Purchawica olbrzymia, to gatunek grzyba należący do rodziny purchawkowatych. Polskę nazwę, Czasznica olbrzymia podał w 1997 r. polski botanik i mykolog Andrzej Chlebicki.

Czasznica znana jest z imponujących rozmiarów – jej owocniki mogą osiągać nawet do 50-70 cm średnicy i ważyć kilka kilogramów. Największy okaz jaki został odnaleziony miał 20,8 kg, 46 cm wysokości i 212 cm obwodu.

Owocnik czasznicy olbrzymiej jest kulisty lub owalny, bez trzonu, u podstawy posiada sznur białej grzybni.

Zewnętrzna warstwa okrywy (egzoperydium) młodych owocników jest białe i pokryte mączystym nalotem, z czasem ciemnieje i zmienia barwę na jasnoochrową, a następnie skórzasto-brązową. Okrywa wewnętrzna (endoperydium) jest białe podczas dojrzewania również staje się coraz ciemniejsze aż do koloru brudnobrązowego. Po dojrzeniu osłona otaczająca owocnik (perydium) pęka w różnych miejscach na całej powierzchni odsłaniając płodną część czyli tzw. glebę. Przy podstawie owocnika gleba jest słabo rozwinięta i występuje tutaj głównie podglebie.
Gleba jest watowata, zwarta, dołem bardziej gęsta. U młodych owocników jest biała, w miarę ich dojrzewania staje się złotożółta, szarożółta, w końcu oliwkowobrązowa. Po pęknięciu i odpadnięciu perydium przez krótki czas gleba utrzymuje swoją konsystencję, wkrótce staje się proszkowata.

Zarodniki rozsiewane są m.in. przez wiatr.

Czasznica olbrzymia jest jadalna, ale tylko wtedy, gdy owocnik jest młody i biały wewnątrz. Może być smażona, panierowana lub używana jako dodatek do różnych dań. Ważne jest, aby nie spożywać grzybów z ciemnym, przekształcającym się już miąższem, ponieważ wówczas nie są już smaczne ani bezpieczne.
Grzyb ten posiada wiele cennych właściwości. Stanowi bogate źródło białka i błonnika, a ponadto dostarcza znaczną dawkę witamin z grupy B oraz kryje wiele minerałów, w tym m.in. potas, miedź, fosfor, selen czy jod.