🟢 XIX w. na Śląsku nie należał do spokojnych. Po zawieruchach napoleońskich, „Wiośnie Ludów”, nadmiernemu uprzemysłowieniu, które przyczyniło się do upadku tkactwa chałupniczego oraz klęsce nieurodzaju połączonego z zarazą ziemniaczaną, na Śląsku zaczął panować głód oraz ogromne bezrobocie. Władze pruskie zainicjowały wówczas prace m.in. przy melioracji bagien, budowie fabryk oraz budowie nowych dróg. Prace te miały zagwarantować choć minimalny zarobek najuboższym.

Budowę nowej drogi rozpoczęto również w Kowarach. Prace prowadzone były, wg Słownika Geografii Turystycznej Sudetów w latach 1855 -1857. Na Przełęczy Kowarskiej (727 m n.p.m.) można odnaleźć kamienny słupek upamiętniający najprawdopodobniej budowę nowej drogi, widnieje na nim jednak data 1861. Budowniczowie otrzymywali za pracę bochenek chleba i 60 fenigów dziennie, była to stawka głodowa. Dało to później asumpt do nazwy drogi jako Drogą Głodu (Hunger Weg).

Nową drogę wytyczono z Kowar do Ogorzelca (wg innych źródeł do Kamiennej Góry). Przebieg tej drogi przez Przełęcz Kowarską w znaczący sposób zmniejszył znaczenie Starego Traktu Kamiennogórskiego, który wytyczony był przez nieco wyższą Przełęcz pod Bobrzakiem (808 m n.p.m.).