Dawno temu, w gęstych lasach wokół dzisiejszego Gorzeszowa, zamieszkiwały krasnoludy – małe, pracowite stworzenia z wielkimi stopami, które żyły w zgodzie z naturą. Zwykle nie wchodziły w kontakt z człowiekiem, ale troszczyły się o lasy i pilnowały, by ludzie nie niszczyli przyrody. Były bardzo skromne i unikały rozgłosu.
Wśród krasnoludków zamieszkujących Gorzeszowskie Skałki był pewien młody krasnal, który zakochał się w pięknej córce zamożnego gospodarza z pobliskiej wsi. Krasnoludki, choć pracowite i żyjące blisko ludzi, były przez nich postrzegane z nieufnością i pogardą. Miłość między krasnalem a człowiekiem była więc nie tylko czymś niecodziennym, ale także zakazanym.
Krasnolud obserwował piękną niewiastę z ukrycia przez długie miesiące, podziwiając jej dobroć i urodę. W końcu zdobył się na odwagę i postanowił się ujawnić. Spotykali się potajemnie wśród skał i łąk, a dziewczyna odwzajemniła uczucia Boruta, ulegając czarowi jego opowieści o magii i tajemnicach krasnoludzkiego świata. Choć wiedziała, że ich miłość była niemożliwa, nie mogła powstrzymać się od spotkań z ukochanym.
Ich sekretny związek został jednak odkryty przez ojca, który był nie tylko człowiekiem surowym, ale i dumnym. Kiedy dowiedział się o miłości swojej córki do krasnoluda, wpadł w gniew i kazał dziewczynie zerwać wszystkie więzi z krasnalem. Nie chciał, aby jego dom został splamiony związkiem z istotą, którą uważał za niższą i niegodną.
Zrozpaczony i rozwścieczony niesprawiedliwością krasnolud, zdecydował się na konfrontację z gospodarzem. Chciał pokazać, że krasnoludy nie są stworzeniami do pogardzania. Kiedy pojawił się w domu ukochanej, jej ojciec wzgardliwie wyśmiał krasnala, grożąc mu i nazywając go stworzeniem bez wartości. Wówczas ten, choć był zwykle spokojny, nie zdołał powstrzymać gniewu. Uderzył gospodarza z taką siłą, że ten padł nieprzytomny na ziemię.
Kiedy gospodarz ocknął się, okazało się, że ani córki, ani krasnala już nie było. Rozpłynęli się w powietrzu, jakby zniknęli w skalnym labiryncie Gorzeszowskich Skałek. Od tamtej pory nikt ich więcej nie widział, a niektórzy wierzą, że krasnal zabrał ukochaną do swojego królestwa krasnoludów, gdzie mogli żyć w spokoju, z dala od ludzkich osądów.
Legenda głosi, że czasami wśród Gorzeszowskich Skałek można dostrzec cień kochanków, trzymających się za ręce i spacerujących pośród skał. A w najciemniejszych zakamarkach lasu słychać cichy szept, przypominający ich rozmowy o miłości i wolności.