✅ Występowanie: Europa z wyjątkiem północnej Skandynawii i północnej Rosji, Bliski Wschód oraz północno -zachodnia Afryka. W Polsce jest licznym ptakiem lęgowym który pozostaje tu przez cały rok. Sikorka ta preferuje głównie świetliste lasy liściaste i mieszane, rzadziej iglaste.
✅ Nazwa łacińska: Parus caeruleus
✅ Lokalizacja zdjęcia: Rudawy Janowickie
⚠️ Ochrona w Polsce: w Polsce objęty ochroną gatunkową ścisłą
🟢 Modraszka (modraszka zwyczajna, sikora modra, sikora modraszka) to niewielki, nieco mniejszy od wróbla ptak z rodziny sikor. Charakteryzuje się przede wszystkim upierzeniem. Wierzch jest ciemnozielony ze sporymi domieszkami niebieskiego. Od spodu dominuje kolor żółty z małą czarną plamą na środku. Głowa jest biała z czarnym pasem ocznym. Charakterystyczną cechą tego ptaka jest również błękitna czapka.
Sikory modre osiągają długość około 11 cm, a rozpiętość ich skrzydeł wynosi 17,5–20 cm. Jest to ptak dość charakterny, pomimo niewielkich rozmiarów potrafi być agresywna wobec innych ptaków.
Okres godowy sikory modrej zaczyna się wczesnym przedwiośniem. Pary swoje gniazdo tworzą w dziuplach i skrzynkach lęgowych. Zbudowane jest z mchu, suchych traw, włosia, wełny oraz piór ptaków. Do pierwszego lęgu dochodzi w maju. Nieliczne pary wyprowadzają drugi lęg w czerwcu. Zazwyczaj sikora składa od 6 do 12, a bardzo rzadko 16 białych jaj z czerwonymi kropkami. Jaja wysiaduje tylko samica, która w razie niepokojenia odstraszająco syczy. Młode wykluwają się po 12-14 dniach, a gniazdo opuszczają po 17-18. Sikora modra ma silnie rozwinięty instynkt macierzyński, co powoduje że młode nawet dwa tygodnie po wyjściu z gniazda są dokarmiane przez rodziców.
Głównym pokarmem sikory modrej są owady i pajęczaki żyjące na gałązkach i liściach drzew. Wiosną oprócz pokarmu mięsnego, ptak ten żywi się również nektarem wierzbowym, pączkami i sokami drzew. Jesienią i zimą natomiast jagodami i nasionami.