🟢Ruiny zamku wznoszą się na skalistym występie, stromo opadającym do Doliny Janówki, na wysokości 561 m n.p.m. Dzieje zamku nie są zbyt dobrze znane, szczególnie w pierwszym okresie. Przyjmuje się, że zamek zbudował w drugiej połowie XIV wieku rycerz Bolicz (Bolec, Bolic) wywodzący się z rodu dworzan książąt świdnicko-jaworskich. Do budowy wykorzystano istniejące ukształtowanie terenu i samotnie stojące skały, które połączono kamiennym murem, co utworzyło dziedziniec. W czasie wojen husyckich twierdza uległa zniszczeniu, a następnie pod koniec XV odbudowana i dwukrotnie powiększona. Na przełomie XV/XVI w. w związku z zagrożeniem Śląska ze strony Turków, następuje dalsza modernizacja obwarowań zamkowych, uwzględniająca ostrzeliwanie z dział i broni ręcznej. W czasie wojny trzydziestoletniej zamek był oparciem wojsk cesarskich, jednak 27 września 1645 roku na mocy układu przechodzi on w ręce szwedzkie. W dniu 6 grudnia tegoż roku na zamku wybucha pożar, prawdopodobnie przez zaprószenie ognia przez żołnierzy. Po pożarze zamek popadł w ruinę. Pod koniec XIX w. na zamku zbudowano małe schronisko turystyczne, które po 1945 roku przestało funkcjonować.

Koło zamku prowadzi zielony Szlak Zamków Piastowskich z Janowic Wielkich do Szwajcarki. Przed zamkiem zaczyna się czarny szlak łącznikowy do Skalnych Bram